Er wordt een wijziging van artikel 67 voorgesteld, die voorziet in één regel voor de verschuldigdheid van btw op intra-Unieleveringen. Volgens deze regel wordt de btw verschuldigd bij de uitreiking van de factuur of bij het verstrijken van de in artikel 222, eerste alinea, bedoelde termijn indien er voor die datum geen factuur is uitgereikt (vijftiende dag van de maand volgende op die waarin het belastbare feit zich heeft voorgedaan).
Voorts is gespecificeerd dat de bepalingen op grond waarvan de lidstaten in sommige gevallen kunnen beslissen dat de btw op een ander tijdstip verschuldigd wordt, niet van toepassing zijn op intra-Unieleveringen van goederen. Zonder deze specificering zou de leverancier die in verschillende lidstaten intra-Unieleveringen verricht, de verschillende opties moeten toepassen die door de afzonderlijke lidstaten van aankomst van de goederen zijn gekozen, hetgeen een en ander zou compliceren.
Tot voldoening van de belasting gehouden persoon: artikelen 193, 194 bis, 199 bis en 199 ter
Het in artikel 193 neergelegde beginsel blijft behouden, namelijk dat de btw verschuldigd is door de belastingplichtige die een belastbare goederenlevering of een belastbare dienst verricht, tenzij in andere bepalingen, die in datzelfde artikel 193 zijn opgesomd, is voorgeschreven dat de btw door een andere persoon verschuldigd is.
Als uitzondering op artikel 193 wordt een nieuw artikel 194bis voorgesteld, op grond waarvan de btw verschuldigd wordt door de afnemer van de goederen voor zover deze een gecertificeerd belastingplichtige is zoals omschreven in artikel 13bis indien de goederen worden geleverd door een belastingplichtige die niet gevestigd is op het grondgebied van de lidstaat waar de btw verschuldigd is. Het concept van gecertificeerd belastingplichtige was al opgenomen in het voorstel van de Commissie van 4 oktober 2017 (17) .
Wat intra-Unieleveringen van goederen betreft, zorgt de combinatie van de regels van de artikelen 193 en 194 bis ervoor dat de leverancier in beginsel gehouden is tot voldoening van de btw in de lidstaat van aankomst van de goederen tenzij de leverancier niet in de lidstaat van heffing gevestigd is en de afnemer een gecertificeerd belastingplichtige overeenkomstig artikel 13bis is. In het laatste geval zal de afnemer de verschuldigde btw voldoen middels verlegging naar de lidstaat van aankomst van de goederen.
Krachtens artikel 199bis kunnen de lidstaten tot en met 31 december 2018 voor bepaalde in dat artikel genoemde leveringen van goederen en diensten bepalen dat de btw moet worden voldaan door de belastingplichtige voor wie deze prestaties worden verricht.
In haar onlangs aangenomen verslag over de effecten van de artikelen 199 bis en 199 ter op de fraudebestrijding (18) heeft de Commissie te kennen gegeven dat zij een passend wetgevingsvoorstel wil presenteren om de bestaande maatregelen te verlengen. Dit zal gebeuren in een apart voorstel, dat betrekking zal hebben op de periode 1 januari 2019 tot en met 30 juni 2022, aangezien de beoogde datum van inwerkingtreding van onderhavig voorstel 1 juli 2022 is.
De voorgestelde wijzigingen van artikel 199bis zien op de periode vanaf 1 juli 2022. Zij hebben betrekking op de toepassingsduur en het toepassingsgebied van de onder de in dit artikel vallende prestaties.
Wat de duur betreft, wordt voorgesteld de mogelijkheid om van deze bepaling gebruik te maken, te verlengen tot en met 31 december 2028. De overige datums in deze bepaling worden dienovereenkomstig aangepast.
Wat de in deze bepaling op te nemen prestaties betreft, is het duidelijk dat dit moet worden bekeken in het licht van de algehele wijziging van de heffingssystematiek voor het grensoverschrijdende verkeer van b2b-goederenleveringen. De voorgestelde wijzigingen strekken ertoe een fundamenteel antwoord te bieden op grensoverschrijdende fraude met goederentransacties en moeten daarom de bestaande lappendeken aan tijdelijke verleggingsmaatregelen op grond van artikel 199bis, voor zover zij ook tot doel hebben dit soort fraude tegen te gaan, overbodig maken. Alleen de diensten die voordien in artikel 199bis waren opgenomen, kunnen derhalve nog in aanmerking komen voor de tijdelijke maatregelen van dit artikel.
Voor de wijziging van artikel 199ter wordt een vergelijkbare aanpak voorgesteld. Dit artikel bevat de regels voor het snellereactiemechanisme, dat de lidstaten toestaat in zeer specifieke omstandigheden de ontvanger van de goederen en diensten aan te wijzen als degene die de btw moet voldoen. Om dezelfde reden als bij artikel 199bis zouden leveringen van goederen niet langer onder het snellereactiemechanisme vallen.
